Адносіны да вернікаў і святароў змяніліся пасля таго, як Заходняя Беларусь увайшла ў склад БССР. У ноч з 22 на 23 чэрвеня 1941 года мёрскага пробашча Францішка Куксевіча арыштавалі агенты НКУС і накіравалі ў турму ў Беразвеччы ля Глыбокага. Яго абвінавачвалі па артыкулах 72, 76 КК БССР "антысавецкая агітацыя" і "ўдзел у антысавецкіх арганізацыях". У беразвецкай турме знаходзіўся таксама пробашч парафіі з Ідолта ксёндз Станіслаў Эліяш. Падчас эвакуацыі савецкіх вязняў на ўсход 24-26 (?) чэрвеня 1941 года каля мястэчка Мікалаева, паблізу Улы, у небе пачалі з'яўляцца нямецкія самалёты. Спалохаўшыся, што вязні разбягуцца, канваіры расстралялі іх на ўзбярэжжы Дзвіны. Сярод загінуўшых былі два святары кс. Станіслаў Эліяш і кс. Францішак Куксевіч. Вялізная магіла ахвяраў таго расстрэлу знаходзіцца ў вёсцы Мікалаева Шумілінскага раёна Віцебскай вобласці.
29 мая 1992 года ксёндз Францішак Куксевіч быў рэабілітаваны пракуратурай Віцебскай вобласці.
Выкарыстаная літаратура:
Krahel T. Martyrologia duchowieństwa archidiecezji wileńskiej (1939—1941), Беласток 2020 г.
Л Маракоў, Рэпрэсаваныя каталіцкія духоўныя, кансэкраваныя і свецкія асобы Беларусі 1917-1964, Мінск 2008 г.
24.03.2023