Падчас літургіі Слова чатаўся ўрывак з Евангелля паводле Яна, які апісвае Муку Пана. У гаміліі ксёндз Алег Зямчонак падкрэсліў: "Мы ніколі не зможам зразумець, што адчуваў Езус падчас свайго пакутлівага шляху на Галгофу. Ён цярпеў здзекі, катаванні, тройчы падаў, але не выпусціў крыжа. Ён вытрываў на гэтай дарозе, каб выбавіць кожнага з нас з цемры граху."
Літургію Слова прадоўжыла доўгая малітва ў 10-ці розных інтэнцыях: за Святы Касцёл, за Папу, за ўсе станы духавенства і вернікаў, за катэхуменаў, за адзінства хрысціянаў, за жыдоў, за тых, хто не верыць у Хрыста, за тых, хто не верыць у Бога, за тых, хто кіруе дзяржавамі, за церпячых.
Пасля малітвы настаў момант адарацыі Крыжа. Ксёндз Андрэй Кулік паступова здымаў фіялетавую тканіну з крыжа і тройчы спяваючы: «Вось дрэва крыжа, на якім памёр Збаўца свету» ўздымаў яго ўгару. Затым святары, міністранты і вернікі ўшанавалі крыж праз цалаванне.