Навошта маліцца за памерлых?
Адна з праўдаў нашай веры гаворыць пра тое, што ўсе вернікі-хрысціяне — тыя, якія яшчэ пілігрымуюць на зямлі; тыя, якія памерлі і ачышчаюцца ад наступстваў грахоў, а таксама тыя, якія ўжо радуюцца нябеснаму шчасцю, — утвараюць супольнасць у Хрысце і яднаюцца ў адзін Касцёл. Другі Ватыканскі Сабор яшчэ раз нагадаў пра тое, што "еднасць пілігрымуючых з тымі братамі, якія спачылі ў спакоі Хрыста, не прарываецца. Наадварот, паводле трывалай веры Касцёла яна ўмацоўваецца дзякуючы ўзаемаабмену духоўнымі дабротамі" (LG 49). Пілігрымуючы Касцёл з самага пачатку шанаваў памяць памерлых і навучаў, што "святая і збавенная думка — маліцца за памерлых, каб яны былі вызвалены ад грахоў" (пар.2 Мак 12,45). (паводле брашуры "Апостальства дапамогі душам чыстцовым", 2015г.)
Памерлыя маюць патрэбу ў нашай любові, выказанай у малітве. Яны маюць патрэбу ў гэтым праменьчыку святла, каб трапіць у дом Айца. Малітва за памерлых — гэта важны абавязак, бо нават калі яны адышлі ў стане ласкі і прыязнасці з Богам, магчыма, ім патрэбна яшчэ апошняе ачышчэнне, каб дасягнуць радасці неба (пар. Ян Павел ІІ, Разважанне перад малітвай Angelus, 2 лістапада 2003 г.).
Як можна дапамагчы душам, якія церпяць у чыстцы?
Мы не ведаем дакладна, у якім стане адышлі ў вечнасць нашы блізкія, таму імкнёмся выкарыстоўваць усе магчымыя сродкі для іх збаўлення. Катэхізіс Каталіцкага Касцёла навучае: "З прычыны еднасці святых вернікі, якія яшчэ пілігрымуюць на зямлі, могуць дапамагчы чыстцовым душам, ахвяруючы за іх малітвы ўміласціўлення, асабліва эўхарыстычную Ахвяру, а таксама міласціну, адпусты і справы пакаяння." (ККК 1032)