Лёс чалавечы вызначае Бог

Парафіяльныя аб'явы Літургічны каляндар Катэхеза Кантакты Відэаматэрыялы

Лёс чалавечы вызначае Бог

Сёлета споўнілася 85 гадоў з дня нараджэння Браніслава Мароза, нашага мясцовага паэта, які, між іншым, шмат пісаў на рэлігійную тэматыку. Яго верш "Святы Язафат" пакладзены на музыку і ўваходзіць у рэпертуар парафіяльнага хору.

Нарадзіўся хлопчык Браніслаў 4 мая 1938 года ў вёсцы Клётаў Двор у звычайнай сялянскай сям'і Юльяна і Анастасіі Марозаў, а 15 мая пробашч мёрскай парафіі ксёндз Францішак Куксевіч удзяліў яму сакрамант хросту.

Бацькі Браніслава Мароза былі вельмі пабожнымі людзьмі, разам маліліся дома, бралі сваіх дзяцей у касцёл на Імшу. Клапаціліся яны і пра рэлігійную адукацыю. Маленькі Браніслаў разам з іншымі дзецьмі рыхтаваўся да Першай Святой Камуніі. Дзяцей на катэхезу з навакольных вёсак хадзіла шмат, сярод іх і яго будучая жонка — дзяўчынка Ядзя, але на той час дзеці не былі яшчэ знаёмыя. Заняткі па рэлігіі, якія ў большасці выпадкаў праходзілі на цвінтары касцёла, праводзіў пробашч кс.Ян Завістоўскі, з яго рук Браніслаў і прыняў Першую Камунію.

У 1949 годзе савецкія ўлады зачынілі мёрскі касцёл і зрабілі ў ім зернясховішча. Многія вернікі, у тым ліку і Браніслаў Мароз, на конях ездзілі ў іншыя святыні – у Браслаў, у Ідолта, нават у суседнюю Латвію. Сакрамант бежмавання хлопец прыняў у Педруі (раней Прыдруйск або Старая Друя). На пароме праз Заходнюю Дзвіну ў Латвію тады ехала вельмі шмат вернікаў, бо біскупаў у нашай краіне на той час не было і не было магчымасці прыняць сакрамант бежмавання. Сярод мноства знаёмых і незнаёмых людзей была таксама дзяўчына Ядзя, але Божы провід толькі сутыкнуў маладых людзей і развёў іх да часу.

Іх знаёмства адбылося крыху пазней, калі малады хлопец Браніслаў, пасля заканчэння мінскай школы кінамеханікаў, прывёз для паказу кіно ў вёску Каменполле. Менавіта ў гэтай вёсцы нарадзілася і вырасла Ядзвіга Францаўна. Маладыя людзі пакахалі адзін аднаго, аднак вяселле адбылося не адразу. Нявеста тры гады чакала свайго абранніка з арміі.

13 красавіка 1961 года Браніслаў Юльянавіч і Ядзвіга Францаўна стварылі сям'ю. Сакрамант шлюбу маладым у 10 гадзін вечара ў мёрскім касцёле пры запаленых свечках (святло нельга было ўключаць з-за канспірацыі - заўв. аўт.) удзяліў ксёндз Ян Грабоўскі. Усё рабілася ўпотай, бо гэта былі часы ваяўнічага атэізму. Браніслаў Юльянавіч і Ядзвіга Францаўна пражылі разам 54 гады. Выхавалі дзяцей, унукаў, дачакаліся праўнукаў. Адзначылі залатое вяселле.

Браніслаў Юльянавіч быў вельмі сціплы, шчыры і адкрыты чалавек з добра развітым пачуццём гумару. Праз усё сваё жыццё ён пранёс моцную веру ў Бога, якую яму перадала маці. Пачынаючы з дзяцінства, калі паўтараў за ёй словы малітвы на польскай мове, затым у арміі, калі ўпотай насіў медалік, які мама дала з сабой. Пазней, чытаючы малітоўнік на польскай мове, які па форме і колеры быў падобны на камсамольскі білет (выпускаўся ў такім выглядзе, каб не прыцягваць увагу ўладаў - заўв. аўт.). І нарэшце, да самай смерці молячыся штодня на ружанцы, бо належыў да кола Жывога Ружанца.

Пан Бог надзяліў Браніслава Юльянавіча паэтычным телентам. У скарбонцы паэта лірычныя, гумарыстычныя, сатырычныя і рэлігійныя творы. Пісаў Браніслаў Мароз і прозу. Гэта былі, у асноўным, артыкулы для раённай газеты "Сцяг працы", сярод іх нарысы прысвечаныя мёрскаму касцёлу і іншым святыням.

Першы верш рэлігійнай тэматыкі паэт прысвяціў ксяндзу Уладасу Пятрайцісу, затым былі вершы да фестывалю "Мы хочам Бога". Ганна Александровіч напісала музыку да некаторых твораў і яны ўвайшлі ў рэпертуар парафіяльнага хору. Верш "Святы Язафат" таксама стаў песняй, аўтар музыкі — Анжэла Кіпрушава.

Браніслаў Юльянавіч напісаў верш да 90-годдзя мёрскай святыні, а да 100-годдзя паэт зрабіў невялікую карэкціроўку і твор загучаў па-новаму.

Сэрца Браніслава Юльянавіча перастала біцца 18 жніўня 2015 года. Ён адышоў у вечнасць, пакінуўшы пасля сябе не толькі добрую памяць у сэрцах людзей, але і багатую літаратурную спадчыну. Пры жыцці паэта выйшла кніга яго твораў "Добры дзень, мае родныя людзі", адзін з раздзелаў якой называецца "Хвала Табе, Пане".

Ядзвіга Францаўна беражліва і акуратна захоўвае ўсе альбомы з выразкамі з газет твораў мужа. Час ад часу пераглядае іх і з павагай, гонарам і замілаваннем узгадвае мінулае.

Браніслаў Мароз пісаў: "Лёс чалавечы вызначае Бог". Лёс Браніслава Юльянавіча Мароза цесна перакрыжаваны, моцна знітаваны з гісторыяй нашага мёрскага касцёла. А яшчэ з глыбокай верай у Бога, у Яго любоў і міласэрнасць.

Жанна Закрэўская

08.11.2023