У бэрнардынскім касцёле Унебаўзяцця Панны Марыі ў Будславе ўжо больш за чатыры стагоддзі знаходзіцца абраз Маці Божай, шырока вядомы ў XVII–XVIII стст. як цудадзейны. У наш час імкліва адраджаецца яго шанаванне.
Хроніка кляштара сведчыць, што ў 1598 г. абраз быў падараваны ў Рыме папам Кліментам VIII мінскаму ваяводу Яну Пацу, калі той перайшоў з кальвінізму ў каталіцтва. У надпісе на дошцы абраза паведамляецца пра гэты факт, але дата падзеі не змешчана. Ваявода вельмі цаніў абраз і ў паходах заўсёды вазіў яго з сабою. Пасля смерці Паца (1610 г.) абраз застаўся яго капелану Ісаку Салакаю, які неўзабаве стаў даўгінаўскім вікарыем. У 1613 г. у Вялікі чацвер і Вялікую пятніцу Салакай быў у Будзе. Узрушаны набажэнствам, а таксама просьбамі айцоў бэрнардынаў, якія ведалі пра прыгожы абраз, ён ахвяраваў яго касцёлу ў Будславе «і там у законе св. Францішка сваё жыццё закончыў».
Абраз быў змешчаны ў драўляным касцёле і адразу стаў карыстацца пакланеннем простага люду, праславіўся цудамі і ласкамі, а ў 1635 г. быў перанесены ў галоўны алтар на месца ранейшага абраза «Наведзіны Марыяй Альжбеты», які быў адпраўлены ў віленскі кляштар.
Гісторыя і цуды абраза, пачынаючы з 1617 г., былі апісаны гвардыянам будскага кляштара Элеўтэрыем Зеляевічам у кнізе «Задыяк на зямлі». Аўтар, спасылаючыся на антычныя крыніцы і Біблію, аддае належнае фундатарам кляштара Долматам-Ісайкоўскім, узнёсла апісвае будскую мясцовасць і гісторыю ўзнікнення кляштара, сведчыць аб пілігрымках сюды на свята Унебаўзяцця Багародзіцы вернікаў з-пад Полацка, Браслава, Віцебска, Мінска, Ашмянаў. Характэрна, што да шанаванага абраза прыходзілі не толькі рыма-католікі, але і ўніяты, а іх даўгінаўскія святары «са сваёй кампаніяй» штогод цэлебравалі тут «грэчаскае набажэнства».
Для належнага размяшчэння цудадзейнага абраза ў святыні быў пабудаваны ўнікальны алтар са шматлікімі скульптурамі, які захаваўся да нашага часу. Як даводзіць прафесар Ежы Кавальчык (Варшава), праект кампазіцыі алтара, адзінай такога роду на прасторах тагачаснай Рэчы Паспалітай, хутчэй за ўсё, належыць каралеўскаму архітэктару Джавані Гіслені. Тады ж бэрнардынамі-злотнікамі Геранімам Плёнскім і Бэнэдыктам Росманам была выканана срэбраная аздоба абраза: сукенка і ажурная рама. Падчас нашэсця войскаў цара Аляксея Міхайлавіча (1655–1661 гг.) бэрнардыны вывозілі абраз у Саколку (на тэрыторыю цяперашняй Польшчы), адкуль ён быў вернуты ў 1665 г.
